Het merkenrecht werkt volgens het principe ‘wie het eerst komt, die het eerst maalt’. Maar dat betekent niet dat ieder geregistreerd merk uniek is. Jaarlijks worden er in het Benelux Merkenregister zo’n 25.000 nieuwe merken gedeponeerd. Het Benelux Merkenbureau kan een nieuw merkdepot niet weigeren omdat het te veel op een ouder bestaand merk lijkt. De houder van het oudere merk zal daartoe zelf in actie moeten komen. Een soort preventieve merkbescherming dus. Sinds kort kan dat in de vorm van een oppositieprocedure.

In de Benelux Merkenwet staat een aantal redenen op basis waarvan een merk niet geregistreerd mag worden. In vaktermen wordt dat aangeduid als ‘nietigheid van het merk op absolute gronden’. De laatste jaren is er veel aandacht voor merkdepots die niet in het register worden toegelaten, omdat ze niet onderscheidend genoeg zijn. Het Benelux Merkenbureau heeft namelijk de bevoegdheid om merkdepots te weigeren als het merk in feite een beschrijving is van de producten of diensten waarvoor het gedeponeerd wordt. Door dit soort merken te weigeren, dient het Merkenbureau het algemene belang, namelijk het belang dat iedereen binnen een bepaalde branche bepaalde woorden vrijelijk kan gebruiken.

Relatief
Een tweede belangrijke nietigheidsgrond is de zogeheten relatieve nietigheid: een merk is ongeldig, omdat er al een ander merk bestaat dat er min of meer mee overeenkomt. Wie een nieuw merk deponeert, wordt tijdens de registratieprocedure door het Merkenbureau gewezen op mogelijke oudere, conflicterende merken. Degene die het merk deponeert, krijgt een lijst met merken toegestuurd die er letterlijk of fonetisch op lijken. Wie het merk ‘Zema’ wil registreren, zal dus gewezen worden op de bestaande merken HEMA en Zeeman. De deponerende partij heeft het recht…