Zembla moet beschuldigingen over granuliet rectificeren

Mr. Online – 29 september 2022

Het tv-programma Zembla deed onderzoek naar het storten van granuliet in een natuurplas bij de Maas. Zembla concludeerde dat er een grote hoeveelheid afvalstoffen was gedumpt die nooit gedumpt had mogen worden. Zembla liet in de uitzending een oud-milieuofficier van justitie aan het woord, die stelt dat er sprake is van valsheid in geschrifte en het opzettelijk illegaal storten van afval. De rechter oordeelt dat er voor deze beschuldigingen geen feitelijke basis was. Zembla had dit niet zo mogen uitzenden en moet de ongefundeerde beschuldigingen rectificeren.

Op 30 januari 2020 werd het tv-programma van Zembla ‘De afvaldump door Rijkswaterstaat’ uitgezonden. De uitzending staat nog altijd online. Rijkswaterstaat zou een onjuiste vergunning hebben verleend aan het bedrijf Bontrup voor het storten van granuliet in een natuurplas. Granuliet is het restproduct dat vrijkomt bij de productie van steenslag, een belangrijke grondstof voor de bouw van wegen. De juridische vraag is of granuliet voldoet aan de definitie van ‘grond’, en of het storten van granuliet schadelijk is voor het milieu. Bontrup heeft alle benodigde vergunningen en certificaten, en het afstorten is volgens hen, en ook volgens Rijkswaterstaat, gewoon toegestaan.

Zembla komt tot een andere conclusie, namelijk dat Bontrup afvalstoffen dumpt die niet gedumpt mogen worden. Zembla legt dit feitencomplex voor aan een voormalig milieuofficier van justitie, Gustaaf Biezeveld. Die doet zelf geen onderzoek, maar gaat af op de feiten zoals Zembla hem die presenteert. Op basis daarvan doet hij ferme uitspraken. Biezeveld beschuldigt Bontrup van het opzettelijk plegen van strafbare feiten. Bontrup zou valsheid in geschrifte hebben gepleegd door granuliet te definiëren als grond. En Biezeveld beschuldigt Bontrup van het opzettelijk storten van afvalstoffen, waarop een gevangenisstraf van zes jaar staat.

Er volgen diverse procedures. Bontrup dient een klacht in bij de Raad voor Journalistiek. Die geeft Zembla in 2020 een flinke tik op de vingers. Het onderzoek was journalistiek onzorgvuldig en de berichtgeving werd als eenzijdig, onevenwichtig en tendentieus gekwalificeerd. Zembla reageert woedend dat zij zich hier ‘volstrekt niet’ in kan vinden en trekt zich direct terug uit dit journalistieke zelfreguleringsorgaan.

Maar ook de civiele rechter is van oordeel dan de uitzending over de schreef gaat. Bontrup spant een procedure aan tegen oud-officier van justitie Biezeveld. Die wordt eind 2021 veroordeeld tot rectificatie van zijn uitspraken. Zijn beschuldigingen hadden geen deugdelijk basis in het feitenmateriaal. Zembla publiceerde deze rectificatie van Biezeveld.

Bontrup eist ook van Zembla zelf een rectificatie. De rechtbank Den Haag oordeelt nu dat niet alleen Biezeveld, maar ook Zembla in de fout is gegaan. Daarbij is volgens de rechter van belang dat Zembla hem van informatie heeft voorzien. De rechter kwalificeert het door Zembla aan Biezeveld voorgelegde feitencomplex als ‘veel te eenzijdig’ en ‘veel te gekleurd geformuleerd’. Aldus heeft Zembla  zelf aan de basis gestaan van de te ver gaande beschuldigingen van Biezeveld. Zembla had er volgens de rechter aan moeten twijfelen of de ernstige beschuldiging dat Bontrup opzettelijk strafbare feiten zou plegen wel gefundeerd was. De rechter verwijt Zembla ook dat zij nuancerende feiten buiten de uitzending heeft gelaten.

Ook Zembla moet nu rectificeren. In de uitzending zijn nu twee aparte rectificaties opgenomen: één van Biezeveld en één van Zembla. De rectificaties zijn midden in de uitzending maar liefst tachtig seconden lang in beeld, en worden aan het eind nog herhaald. Ook op de website van Zembla is de rectificatie van Zembla gepubliceerd, onder de eerdere rectificatie van Biezeveld.

De rechter heeft Zembla veroordeeld om Bontrup een schadevergoeding betalen. De hoogte daarvan zal in een opvolgende procedure worden vastgesteld. Het is de vraag of Zembla zich weer wil aansluiten bij de Raad voor de Journalistiek, nu is vastgesteld dat Zembla met deze uitzending uit de bocht is gevlogen.

Avatar photo
Author: Otto Volgenant
Otto Volgenant (1969) is a leading lawyer in the field of media law, privacy, internet, advertising and entertainment law. He is a renowned human rights litigator, focusing on online privacy issues. Otto represents clients in the media and privacy sector, often in high-profile cases regarding online human rights issues. Otto's clients include many leading NGO's, publishers, broadcasters, journalists, advertising agencies and TV production companies. “On issues of journalistic principle, Otto Volgenant is the main contact, advising on matters such as data and source protection, and freedom of speech.” Legal 500. Otto is at the forefront of the legal battle against online privacy infringements, such as online shaming and online sexual violence. He has successfully initiated legal proceedings against different kinds of online platforms, including BigTech. He works with a coalition of NGO's and regulators to find solutions to the immense privacy issues the online environment raises. As lead counsel, he won the landmark case Sanoma v. The Netherlands about protection of journalistic sources, at the Grand Chamber of the European Court of Human Rights in Strasbourg. Another landmark case was the invalidation of the Dutch Dataretention Act. Summary proceedings were initiated on behalf of a broad coalition of plaintiffs: privacy defenders, the federation of journalists, lawyers, telco’s and ISP’s. The Court of The Hague invalidated the Dutch Dataretention Act with immediate effect. In addition to his daily work as a lawyer, he is a (board) member of the Dutch Association for Media and Communications Law, the Commission for Journalistic Source Protection and the Commission researching Criminal Defamation. Otto participates in the Dutch CASE working group on anti-SLAPP measures. He teaches regularly on privacy and human rights, and he co-authors the yearly Dutch Press Freedom Monitor. Otto is also active for Lawyers for Lawyers (L4L), a Dutch NGO committed to enable lawyers in any country of the world to practice law in freedom and independence. Otto was admitted to the Amsterdam bar in 1993. He studied at the Free University of Amsterdam and graduated cum laude in 1997 with a postgraduate degree in Computer Law. As o 1993, Otto worked at the Amsterdam firm Kennedy Van der Laan for 20 years, where he was appointed partner in 2001. Otto joined Boekx as a partner in 2014.

Wij geven graag antwoord op uw vraag